پژوهشکده مجازی تربیت اسلامی بنیان

درس هایی از قرآن ، حجة الاسلام والمسلمین قرائتی

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین، بعدد ما احاط به علمك!  اللهم صل علی محمد و آل محمد! الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی

بینندگان عزیز بحث را رمضان 89 و روز بیست و یكم ماه رمضان می‌شنوند. روز قدر هم مثل شب قدر، مهم است. موضوع بحث ما در این رمضان بحث تربیت بود، انواع تربیت‌ها، تربیت اخلاقی، تربیت اجتماعی، تربیت سیاسی، تربیت... ابزار تربیت، اهمیت تربیت، یكی از چیزهایی كه در تربیت مهم است، مسئله‌ی ایمان به معاد مبدأ است. اگر كسی ایمان به خدا و قیامت داشته باشد، قانونی هم نباشد، پلیسی هم نباشد، قوه‌ی قضاییه هم نباشد، به خاطر ایمانی كه دارد، بسیاری از خلاف‌ها را انجام نمی‌دهد. البته به خاطر ایمانی كه دارد، خودش... منتها ایمان درجه دارد. قرآن می‌فرماید كه: «وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُون‏» (بقره/4)‌  یعنی بالاترین درجه‌ی ایمان! یقین! حضرت امیر(ع) فرمود: «لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً» (شرح نهج‌البلاغه/ص7) من به عالی‌ترین درجه‌ی یقین رسیدم.

1- تلاش برای رشد ایمان و عمل

صرف اینكه ما مسلمانیم و ایمان داریم و شیعه‌ی امیرالمؤمنین(ع) هستیم، كافی نیست. اگر مقام معظم رهبری می‌فرماید: «همت مضاعف، كار مضاعف» این در دعاها هست. در قرآن هست. قرآن می‌فرماید: « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا» (نساء/136) ای كسانی كه ایمان دارید، ایمانتان را تقویت كنید. مضاعف! قرآن اول می‌فرماید: «وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ» (بقره/155) بعد می‌گوید صابر كم است، «لِكُلِّ صَبَّار» (ابراهیم/5) قرآن می‌فرماید این سواد لیسانس و فوق لیسانس كم است. «وَ قُلْ رَبِّ زِدْنی‏ عِلْما» (طه/114) امام سجاد(ع) می‌فرماید مضاعف! امام سجاد(ع) می‌فرماید: «وَ بَلِّغْ بِإِیمَانِی أَكْمَلَ الْإِیمَان، وَ اجْعَلْ یَقِینِی أَفْضَلَ الْیَقِین‏‏» (صحیفه سجادیه/ص92) یعنی یقین نه! «أَفْضَلَ الْیَقِین‏»‌ به كار حسن قانع نیستیم. «یَقُولُوا الَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ» (اسراء/53) بهترین حرف را بزنیم. همین كه خدا كارهایش احسن است. «أَحْسَنِ تَقْویمٍ» (تین/4) «أَحْسَنُ الْخالِقین‏» (مؤمنون/14) «أَحْسَنَ الْحَدیث‏» (زمر/23) تو هم كارهایت درجه‌ی یك باشد. به درجه‌ی دو و سه قانع نشوید.

یكی از ابزارهای تربیت همین الگوهاست. ما اگر الگویمان امیرالمؤمنین(ع) باشد... به امام سجاد(ع) می‌گفتند: خیلی در عبادت خودت را به زحمت می‌اندازی؟ می‌گفت: من كجا و علی كجا! نقش الگو! خدا را شكر كه ما الگویمان امیرالمؤمنین(ع) است. یك روز پیغمبر(ص) نمازش را خواند و بعد از نماز دید یك جوانی رنگش پریده است، فرمود: جوان حالت چطور است؟ گفت: به یقین رسیده‌ام! یقین! چون روایت داریم كه یقین را به هر كسی نمی‌دهند. حج خیلی‌ها می‌روند، پول خیلی‌ها دارند، كربلا خیلی‌ها می‌روند، نماز خیلی‌ها می‌خوانند، اما یقین؟ این جوان گفت: من یقین دارم! فرمود: چطور یقین داری؟ گفت: دیشب خواستم بخوابم، انگار جهنم را می‌بینم! خوابم نبرده است. فرمود: بلی! این علامت یقین است. كه انسان ولو پلیس هم نباشد، تبصره و آیین‌نامه و اضافه كار و قانون و هیچی هم نباشد، خود ایمان او را می‌سازد. ما یك مقدار راجع به...

2- بازگشت از گناه و جبران و اصلاح گذشته

یكی از ابزار تربیت این است كه انسان از كارهای خلافش دست بردارد. توبه! بیینده‌ها شب نوزدهم و بیست و یكم را پشت سر گذاشته‌اند، یك شب دیگر مانده است، كه شب قدر هم به احتمال قوی شب بیست و سوم است. توبه! توبه یعنی چه؟ یعنی بیاییم و قرآن سر بگیریم و فقط گریه كنیم؟ این قرآن است. همه هم قبول داریم. در قرآن كلمه‌ی توبه خالی نداریم. می‌فرماید: «تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحا»‌ (مریم/60) «تابُوا وَ أَصْلَحُوا» (بقره/160) « تابُوا ... وَ بَیَّنُوا» (بقره/160) اگر چیزی را كتمان كردی، «بَیَّنُوا» بیان كن! اگر خلاف كردی «أَصْلَحُوا» اصلاح كن! اگر كسی توبه می‌كند، باید در اخلاقش در لباسش و... نمی‌شود بگوییم هم مسجد می‌آییم و قرآن سر می‌گیریم و بعد از بیست و یكم و شب قدر و بعد از ماه رمضان هم باز همان لباس‌های قبلی را می‌پوشیم. در عملش، در دوستش، در مجلس‌هایی كه می‌رود، در حرف‌هایی كه می‌زند، توبه‌ی خالی ما در اسلام نداریم. هر جا می‌گوید: «تابُوا» می‌فرماید: «تابُوا وَ أَصْلَحُوا»، «تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحا»

خوب! روز قیامت چطور انسان حاضر می‌شود؟ یادی از مرگ و از قیامت بكنیم. بالاخره حدوداً هزار آیه در قرآن برای معاد هست. از این هزار مورد بیست موردش را... شب قدر شبی است كه قرآن نازل شده است. با قرآن آشنا شویم. روز قیامت چطور حاضر می‌شویم. اصل حاضر شدنمان كه قطعی است. از همین خاك است. «مِنَ الْأَجْداث‏» (یس/51) «الْأَجْداث‏» «جدث» یعنی قبر! «مِنْ مَرْقَدِنا هذا» (یس/52) قرآن می‌گوید: «مِنَ الْأَجْداث‏» یعنی از قبر بیرون می‌آیید. «مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هذا»، كسی ما را از قبر... «وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَت‏» (انفطار/4) ما از همین خاك بیرون می‌آییم. معاد جسمانی است؟ قطعاً!

3- قیامت، روز شادی خوبان و گرفتاری بدان

نحوه‌ی حضور؟ خوب‌ها یك طور حاضر می‌شوند و بدها یك طور! اما خوب‌ها «یَسْعى‏ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدیهِم‏» (حدید/12) نور در مقابلشان است. خوب‌ها «یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَ الَّذینَ آمَنُوا» (تحریم/8) خداوند پیغمبر و مؤمنین را در قیامت خزی و خوار نمی‌كند. «تَبْیَضُّ وُجُوهٌ» (آل‌عمران.106) صورت‌ها می‌درخشد. «جُوهٌ یَوْمَئذٍ مُّسْفِرَةٌ، ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ» (عبس/38و39) می‌خندند. به هم بشارت می‌دهند. خوب‌ها در قیامت می‌بینند، عجب! می‌ارزید كه چند سالی دندان بر روی جگر گذاشتیم و این لقمه را نخوردیم و این حرف را نزدیم، رابطه‌مان با این آدم فاسد قطع شد،‌ این آهنگ و نوار و ماهواره را گوش ندادیم، بالاخره یك  مقداری دندان بر روی جگر گذاشتیم، عوضش چه دنیایی! «ضَاحِكَةٌ»‌ می‌خندیم. «مُّسْتَبْشِرَةٌ» به هم بشارت می‌دهند. «یَسْعى‏ نُورُهُمْ»‌ این‌ها خوب‌ها هستند.

اما بدها! هر چه می‌خوانم از قرآن است. 1- قرآن می‌فرماید كه: «وَ تَرَى النَّاسَ سُكارى» (حج/2) اصلاً مانند آدم‌های مست هستند. دیگر چه؟ «جَرادٌ مُنْتَشِرٌ» (قمر/7) ‏مانند ملخ پخش شده‌اند. «كَأَنَّهُمْ إِلى‏ نُصُبٍ یُوفِضُونَ» (معارج/43) یعنی انگار با عجله به سمت یك تابلویی می‌روند. انگار دارند می‌دوند. «كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ» (قارعه/4) مانند پروانه در هم و بر هم هستند. «یَوْمَ یَفِرُّ المَْرْءُ مِنْ أَخِیهِ، وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ» (عبس/34و35) از هم فرار می‌كنند. «یَوْمٌ عَسِیرٌ، عَلىَ الْكَافِرِینَ غَیرُْ یَسِیرٍ» (مدثر/9و10) روز سختی است. «یَجْعَلُ الْوِلْدانَ شیباً» (مزمل/17) الله اكبر! بچه پیر می‌شود. چقدر باید سخت باشد؟ یعنی بچه‌ای كه هنوز ریشش در نیامده است، انگار ریشش سفید می‌شود. یا از نظر زمان اینقدر طول می‌كشد، كه در آن روز بچه پیر می‌شود، یا فشار مشكلات به قدری زیاد است كه...

چون این دو رقم معنا دارد. قرآن می‌گوید كه روز قیامت روزی است كه بچه پیر می‌شود. بچه پیر می‌شود یعنی چه؟ یعنی این قدر روز طولانی است كه بچه جوان می‌شود و جوان پیر می‌شود؟ روز طولانی می‌شود؟ روز طولانی باشد، خطر است. یا بچه پیر می‌شود، برای این است كه فشار مشكل است؟

روز قیامت «یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهادُ» (غافر/51) همه شهادت می‌دهند. خداوند می‌گوید: من دیدم! پوست بدن حرف می‌زند. قرآن می‌گوید: انسان به پوستش می‌گوید چرا بر علیه من شهادت می‌دهی؟ می‌گوید: دست خودم نیست. همینطور كه در این دنیا گوشت زبان حرف زد، در قیامت این گوشت حرف می‌زند. برای قدرت خدا فرقی نمی‌كند، این گوشت و آن گوشت، هر دو گوشت است. هشتاد سال با این گوشت حرف زدی، حالا این... زبان مهر می‌شود. دست حرف می‌زند. دست می‌گوید كجاها رفتم، به چه كسی سیلی زدم، چه مالی را سرقت كردم، این ایمان‌ها آدم را از سرقت باز می‌دارد. چشم می‌گوید چه چیزهایی دیدم. پوست بدن می‌گوید با كجا تماس گرفتم. پا می‌گوید كجا رفتم. این‌ها هیچ كدامش حدیث نیست و متن قرآن است. قیامت را باور كنیم.

آن وقت در روز قیامت كسی هست كه دستمان را بگیرد؟ در دنیا یازده مورد نخ داریم. همه نخ‌ها در قیامت پاره می‌شود.

4- قیامت، روز قطع همه‌ی وابستگی‌ها و دل‌بستگی‌ها

بسم الله الرحمن الرحیم. موضوع اصلیمان تربیت است. بحث ما این است كه راه تربیت توبه است كه دست برداریم. توبه هم به تنهایی نمی‌شود، گریه توبه نیست. قرآن سر گرفتن تنها توبه نیست. با مسجد رفتن توبه نیست. مال مردم را خورده‌ای؟ باید بدهی! ظلم كرده‌ای؟ باید عذرخواهی كنی! توبه است. مسئله‌ی یاد ایمان و یاد قیامت است. این آدم را تربیت می‌كند. چون انسان در دنیا به یازده بند وصل است. یك، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت، نه، ده، یازده! همه‌ی نخ‌ها پاره می‌شود. یكی از نخ‌ها شفاعت است. در دنیا یك كسی می‌آید و شفاعت می‌كند. واسطه می‌شود. قیامت برای افرادی شفاعت نیست. آن كسی كه نماز نخواند، امام صادق(ع) فرمود: ما شفاعت نمی‌كنیم. آن كسی كه در دنیا به سراغ قرآن نرفته است، ما شفاعت نمی كنیم. از شفاعت محروم است. «فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعینَ» (مدثر/48) شفاعت هست، اما به این نمی‌رسد. نخ شفاعت پاره می‌شود. شفاعت هست، اما به این نمی‌رسد.

در دنیا گاهی آدم معذرت خواهی می‌كند. می‌گوید این نخ هم پاره می‌شود. «لا یَنْفَعُ الَّذینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُم‏» (روم/57) «ظَلَمُوا»ها و آدم‌های ظالم، معذرتشان سودی ندارد. قرآن می‌فرماید كه در دنیا اسبابی فراهم می‌شود كه انسان را نجات می‌دهد. «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ» (بقره/166) همه اسباب نجات قطع می‌شود. در دنیا رفیق رفیق را كمك می‌كند. می‌گوید در آنجا «لا یُغْنی‏ مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئا» (دخان/41) «مَوْلًى» یعنی رفیق! دوست از دوست حمایتی نمی‌كند. در دنیا گاهی توطئه و برنامه و حیله و تدبیر و سیاست‌ها آدم را نجات می‌دهد،‌ می‌فرماید: «لا یُغْنی‏ عَنْهُمْ كَیْدُهُم‏» (طور/46) «كَیْد» یعنی نقشه! نقشه‌ها هم هیچ تأثیری ندارد و بی‌خاصیت می‌شود. در دنیا گاهی آدم پول می‌دهد و سربازی‌اش را می‌خرد. می‌فرماید: «لا یُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْیَة» (حدید/15) پول و فدیه‌ای در كار نیست. در دنیا گاهی می‌گوییم، این را عوض من بگیر. «لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْل‏» (بقره/48) كسی را هم عوض كس دیگر نمی‌گیرند.

5- قیامت، روز قطع پیوندهای خانوادگی و خویشاوندی

در دنیا گاهی مال و فرزند به درد می‌خورد. «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ» (شعراء/88) گاهی پدر و پسر به درد هم می‌خورند. می‌فرماید: «لا یَجْزی والِدٌ عَنْ وَلَدِه‏» (لقمان/33) گاهی در دنیا فامیل به درد می‌خورد. قرآن می‌فرماید: «لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحامُكُم‏» (ممتحنه/3) «أَرْحام» صله‌ی رحم! فامیل‌ها هم به درد نمی‌خورند. در دنیا گاهی می‌گوییم، من داماد چه كسی هستم، برادر زن چه كسی هستم، فلان شخص هستم، نسبتی دارم. می‌فرماید: «فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ» (مؤمنون/101) نسبت‌ها هم قطع می‌شود. انسان تنها می‌شود. تمام این زرنگ بازی‌ها برای این دو سه روز دنیاست. این جاست كه می‌شود گل رنگ را به جای زعفران فروخت. اینجا می‌شود كه آدم مغازه را طوری رنگ آمیزی كند كه مشتری رنگ‌ها را قاطی كند. اینجا می‌شود كه آدم یك چیز قلابی و بدلی را جاسازی كند. در تمام این طرح‌ها و برنامه‌ها... انسان تنهای تنها می‌شود.

خوب! نشسته‌ایم فكر كنیم؟ سؤال می‌كنند. از چه چیزی سؤال می‌كنند؟ سؤال چقدر مشكل است. انسان مورد سؤال قرار دارد. خوب از چه چیزی سؤال می‌كنند؟ 1- از همه! «فَلَنَسْئَلَنَّ الَّذینَ أُرْسِلَ إِلَیْهِمْ وَ لَنَسْئَلَنَّ الْمُرْسَلینَ» (اعراف/6) از پیغمبرها و غیر پیغمبرها و از همه می‌پرسند. از چه چیزی می‌پرسند؟ از همه چیز می‌پرسند. «عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (نحل/93) هر كاری كه كرده‌ای! دیگر چه؟ كارهای مخفی را هم می‌پرسند؟ می‌گوید از كارهای مخفی هم می‌پرسند. «إِنْ تُبْدُوا ما فی‏ أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوه‏» (بقره/284) «تُخْفُوه‏» یعنی مخفی! از كارهای مخفی هم سؤال می‌كنند. در هر كجا باشد، قرآن می‌گوید اگر كاری را زیر صخره انجام بدهید، «فَتَكُنْ فی‏ صَخْرَة» صخره یعنی سنگ! زیر سنگ باشد «أَوْ فِی السَّماواتِ» اگر در اوج آسمان‌‌ها باشد، «أَوْ فِی الْأَرْض‏» (لقمان/16) در عمق زمین... اوج آسمان، عمق زمین، زیر هر سنگی باشد. ببینید! اینها آدم را تربیت می‌كند. اگر كسی این ایمان را داشته باشد، حقوق بشر را مراعات می‌كند. وقتی ایمان نیست، مرتب بنشینند و بگویند: حقوق بشر! حقوق بشر! تبصره و آیین نامه...

ما خط را گم كرده‌ایم. خوب اینها را كه حساب می‌كنند، حسابگر چه كسی است؟ خود خدا است. «وَ كَفى‏ بِنا حاسِبینَ» (انبیاء/47) خدا می‌گوید خود من حسابگر هستم. وجدان تو هم حسابگر است. می‌فرماید: « اقْرَأْ كِتابَكَ» نامه‌ات را بخوان!  «كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْیَوْمَ عَلَیْكَ حَسیباً» (اسراء/14) عربی‌هایی را كه می‌خوانم قرآن است. هم خدا حسابگر است. هم می‌گویند: خودت قاضی باش! هر طوری كه خودت می‌گویی. خودت بگو چه كار كنیم. خودت بگو چه كار كنیم. در جامعه گرسنه نبود؟ چرا! نمی‌دانستی؟ چرا! نمی‌توانستی یك مشكلی را حل كنی؟ یكی از این گرسنه‌ها را سیر كنی؟ چرا! یعنی واقعاً مسئله بلد نبودی، نمی‌توانستی نمازت را اصلاح كنی؟ یك عمری نماز غلط خواندی، چطور اگر شش بشقاب، یكی از آن‌ها شكست، بازار را زیر و رو می‌كنیم كه گل بشقاب ششم، به آن پنج گل دیگر بخورد، وگرنه می‌گوییم: خاك بر سرمان! گل ششم به گل پنجم نخورد، آن وقت یك عمری نمازت را غلط خواندی؟ دخترت را این گونه تربیت نكن، بی‌حجاب می‌شود. آقا! این نه سالش نشده است. خوب پس سیگار هم بكشد، سر نه سال می‌گوییم سیگار هم نكشد. بابا وقتی آدم آلوده شد، دیگر در نه سالگی نمی‌تواند خودش را نگه دارد. بچه باید از همان ابتدا سیگار نكشد. نمی‌شود بگوییم: بچه‌جان! حالا فعلاً سیگار بكش، تا نه ساله شدی، نكش! اگر سیگاری‌اش كردی، نه سالش هم كه بشود، سیگار را می‌كشد. نمی‌شود بگوییم هنوز نه سالش نشده و دختر را مانند عروسك بیرون بیاوریم. آموزش باید از بچگی باشد. البته نه با تحمیل، بلكه با محبت! « إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ» (غاشیه/26) در قرآن می‌فرماید: حساب بر ماست. در روایات داریم كه حساب هر گروهی با امام زمان همان گروه است.

6- گذشت در دنیا، زمینه‌ی گذشت خداوند در قیامت

انواع حساب! بعضی‌ها حسابشان آسان است. قرآن می‌فرماید: «حِساباً یَسیراً» (انشقاق/8) بعضی‌ها حسابشان سخت است. «حِساباً شَدیدا» (طلاق/8) بعضی‌ها بدون حساب به جهنم می‌روند. «فَلا نُقیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَزْناً» (كهف/105) بعضی بدون حساب به بهشت می‌روند. «یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فیها بِغَیْرِ حِسابٍ» (غافر/40) اگر به غیر حساب صف توست، «یَدْخُلُونَ» باشید. خوب حالا یك سؤال! حساب ما در قیامت آسان یا مشكل است؟ حضرت امیر(ع) می‌فرماید: كسانی كه در دنیا سخت می‌گیرند، خدا هم در روز قیامت به اینها سخت می‌گیرد، كسانی كه در دنیا می‌بخشند، خدا هم اینها را می‌بخشد. بیایید ببخشیم. سخت نگیریم. البته بیت المال حسابش جداست. در بیت المال باید سخت گیری كرد. اما در ملك شخصی گذشت كنیم.

ایمان به معاد! آن وقت یك كسی كه عمرش مواظب معاد بوده است، مثل امیرالمؤمین(ع) حالا كه می‌خواهد شهید بشود، می‌گوید: «فزتُ» رستگار شدم! آدمی كه پولش را به بانك آن شهری كه می‌خواهد برود، فرستاده است، ماشین هم كه هست، پشت فرمان كه می‌نشیند، راحت می‌رود. چرا؟ برای اینكه پول در حساب دارد. اینهایی دلشان فرو می‌ریزد كه هیچ در بساط ندارند.

خوب در قیامت حساب خیلی دقیق است. نامه‌ها! پرونده‌ها باز می‌شود. «وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ» (تكویر/10) پرونده‌ها چه زمانی ثبت شده است؟ «وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُم‏» (یس/12) در دنیا «ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ» (ق/18) ریز و درشت كلماتت ثبت شده است. هر كاری كه كردی نوشتیم، آن‌ جا هم در روز قیامت پرونده‌ها باز می‌شود. «وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ» آن وقت چه كسی شاهد است؟ خدا شاهد است؟ پیغمبر شاهد است؟ «جِئْنا بِك» (نحل/89) امامان ما شاهد هستند؟ «جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً»  (بقره/143) فرشته‌ها شاهد هستند؟ «مَعَها سائِقٌ وَ شَهیدٌ» (ق/21) زمین شاهد است؟ «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها» (زلزال/4) وجدان شاهد است؟ «كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْیَوْمَ» اعضاء بدن شاهد هستند؟ زمان شاهد است؟ خود عمل شاهد است. خود عمل! مثل اینكه یك كاری را حاشا می‌كنیم، عكست را نشان می‌دهند و می‌گویند: این شما نیستی؟ می‌گوید: آقا من این را نگفتم! می‌گوید: این نوارش! ما باید بدانیم كه حساب و كتابی در كار است. اگر ایمان به حساب و كتاب داشته باشیم، خودمان را كنترل می‌كنیم. یك مقداری باید خودمان را كنترل كنیم. وضع ما خوب نیست.

روز قیامت یك عده‌ای شكایت می‌كنند، همین قرآن را می‌بینید؟ چرا فقط ماه رمضان قرآن می‌خوانیم؟ مگر پیغمبر نگفت: قرآن و اهل بیت(ع) از هم جدا نمی‌شود؟ هر جا یك هیأت حسینی هست، یك جلسه‌ی قرآن هم باشد. جمع می‌شویم و سینه می‌زنیم، ولی قرائت قرآن نیست. «كتابَ الله و عترتی» امام حسین(ع) و قرآن باید با هم باشد. خود امام حسین(ع) سر نی قرآن خواند. یعنی چه؟ یعنی سر من از تنم جدا می‌شود، اما سرم از قرآن جدا نمی‌شود؟ چرا مساجد ما در ماه رمضان روشن است و غیر ماه رمضان، بعضی از آن‌ها خاموش می‌شود؟ امیرالمؤمنین(ع) می‌دانست شهید می‌شود، ولی باز هم به مسجد رفت، یعنی چه؟ یعنی كشته می‌شوم، ولی پایم از مسجد قطع نمی‌شود. اینها یعنی چه؟ پیام دارد! چرا این پیام‌ها را نمی‌گیریم؟

روز شهادت امیرالمؤمنین(ع) بحث را گوش می‌دهید. یا امیرالمؤمنین ما شرمنده هستیم. شب قدر قرآن نازل شد، ولی بعضی از ما نمی‌توانیم قرآن را بخوانیم. بعضی از ما غلط می‌خوانیم. بعضی از ما نمی‌فهمیم. بعضی‌ از ما می‌فهمیم، خوب هم می‌خوانیم، عمل نمی‌كنیم. مزه‌ی قرآن را نچشیده‌ایم. قرآن برای ما مهجور است. نزد بعضی‌ها! و اهل بیت(ع) هم نزد ما مظلوم هستند. همان دو چیزی كه... قرآن مهجور، اهل بیت(ع) مظلوم! چقدر پول می‌دهیم كه بچه‌ی ما زبان انگلیسی یاد بگیرد؟ چقدر داده‌ایم كه قرآن یاد بگیرد؟ چقدر پول برای كفشش می‌دهیم؟ چقدر پول برای مغزش می‌دهیم؟ اگر بدانیم یك دبیرستان شاگردانش دانشگاه می‌روند، بچه‌مان را آنجا ثبت نام می‌كنیم و هر چه هم بخواهد به او می‌دهیم. چقدر پول می‌دهیم كه بچه‌ی ما نمازخوان شود؟ قیامت گیر هستیم.

7- مسئولیت والدین در برابر فرزندان

بچه‌ها امانت هستند. آیا ما خوب امانتداری كردیم یا خیانت كردیم؟ این آهنگ چیست كه یاد بچه‌ات داده‌ای؟ این نوار چیست؟ چه ابزاری را در خانه آورده‌ای؟ دختر و پسرت با چه چیزی آشنا شده است؟ چقدر مسئولیم؟ اگر ایمان به قیامت باشد، اصلاً همه چیز ما صد و هشتاد درجه عوض می‌شود. ایمان به مبدأ و معاد در بعضی از ما كمرنگ است. چه كنیم؟ خود من هم گرفتار هستم. چطور وقتی با مردم حرف می‌زنم، حواسم جمع است؟ وقتی با خدا حرف می‌زنم، حواسم پرت است؟ قلب بیمار است. با خدا حرف می‌زنی، حواست سر نماز پرت است. با مردم حرف می‌زنی، حواست جمع است. خیلی وضع خراب است. وضع باطن خراب است. ما كه رویی نداریم!

خدایا! امروز مهمان داریم، امیرالمؤمنین(ع)! روز بیست و یكم است. یك عمر نمازهای ما به یك ركعت از نمازهای حضرت علی(ع) نمی‌ارزد. از مردن لذت می‌برد. علی(ع) به مرگ عاشق‌تر از طفل به سینه‌ی مادر است. چیست؟ چون هر چه بوده است، ذخیره بوده است، ما هر چه بوده است، تاراج كرده‌ایم. باختیم، سوختیم و آتش زدیم به عمرمان و نفهمیدیم. هر صدایی روی این نوار پر شد. هر چیزی را گوش دادیم، هر حرفی را زدیم، هر چیزی را خواستیم و دیدیم، هر كاری خواستیم، كردیم. قیامت می‌خواهیم چه كنیم؟ «وَ كَفى‏ بِنا حاسِبینَ» (انبیاء/47) خدا حسابگر است. آن چیزی كه ما را تربیت می‌كند، ایمان به مبدأ و معاد است.

خدایا! نمی‌دانم چه بگویم! به آبروی هر كسی كه نزد تو آبرو دارد، محمد و آل محمد. به آبروی امیرالمؤمنین(ع) و بچه‌هایش، به آبروی قرآن و هر كسی كه در قرآن از او ستایش كرده‌ای، به آبروی همه‌ی عبادت كنندگان ماه رمضان، بالاترین درجه‌ی ایمان و یقین را به همه‌ی ما مرحمت بفرما! ایمانی كه ما را تربیت كند، به ما مرحمت بفرما.

خوب! چند دقیقه‌ای هم از برادر عزیزمان استفاده كنیم.

روضه‌ی حضرت امیر(ع)!

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. نسئلك و ندعوك، ده مرتبه دست‌ها بلند! یار رب! یار رب! ... اللهم صل علی محمد و آل محمد. خدایا تو را به حق محمد و امیرالمؤمنین و فاطمه والحسن و الحسین، و تسعة المعصومین من ذریة الحسین! همه‌ی دعاهای ماه رمضان، همه‌ی خیرات شب قدر، همه دعاها مستجاب و همه‌ی خیرات شب قدر را برای ما مقدر بفرما! ما را از محرومین این ایام قرار مده! ما را از بهترین یاران اسلام و از بهترین شیعیان امیرالمؤمنین(ع) قرار بده. قلب فرزندش امام زمان را از ما راضی و ما را از یاران باوفای امام زمان قرار بده و تعجیلش را ظهور بفرما. نسل ما را تا آخر تاریخ بهترین مؤمنین و مؤمنات قرار بده. خدایا دین ما، دنیای ما، آخرت ما، رهبر ما، دولت ما، امت ما، نسل ما، ناموس ما، انقلاب ما، آبروی ما، هر چه كه به ما داده‌ای در پناه امام زمان حفظ بفرما! توفیق توبه‌ی واقعی، درك ایمان واقعی و یقین واقعی، علم مفید، ایمان كامل، بدن سالم، عقل قوی، علم مفید، عزت دنیا و آخرت، حسن عاقبت، نصیب همه‌ی ما بفرما! زیارت امیرالمؤمنین و ائمه‌ی اطهار و پیغمبر را با معرفت نصیب همه‌ی ما بفرما! وسیله‌ای برای هدایت همه‌ی منحرفین كره‌ی زمین مقدر بفرما! هدایت‌شده‌ها را كمتر از آنی گرفتار كمترین لغزش و انحرافی نفرما! بیمارها شفا و اموات ما بیامرز. توطئه ها خنثی و توطئه‌گران نااهل نابود بفرما!

«والسلام علیكم و رحمة الله و بركاته»

یادداشتی از کریم سعید شعبانلو به نقل از طنین تربیت

 روابط عمومی پژوهشکده مجازی تربیت اسلامی بنیان